۱۶۱۳۰۵۶-على اكبر -كبريائى به نام خداوند بخشنده مهربان با عرض سلام پدر بزرگوارم ، ذاكر امام حسين ، اى كه عمرى را رنج بردى تا رنج را از فرزندان جامعه بزدايى . اى كسى كه به خاطر رفع گرفتاريها كوشا بودى مدتى است كه ديده ام كه از ديدارتان محروم است و بيم آن مى رود كه يكديگر را نديده و سخنان را نشنيده و از هم دور شويم تا قيامت دور بمانيم . اكنون اين وصيت نامه را حضورتان مى نگارم از اينكه كلمه الله را بر صفحه مغزم نگاشتيد و راه پيامبر ( ص ) در مغزم ترسيم نموديد و مهر على ( ع ) را در دلم نشانيده و عشق حسين ( ع ) را بر زبانم چشانديد . نمى دانم چگونه از شما تشكر كنم . و اى مادر شما كسى بوديد كه مرا دردامانت پرورش داده ايد و در گوش راستم اذان و در گوش ديگر اقامه گفتيد اين است راه مكتب و هدف تو و در ضمن مبلغ ۲۰۰۰ تومان ازدوستم مهدى طلب كارم آنرا دريافت نموده و به جنگ زدگان يا در راه خدا خرج نماييد و ماشين را اگر لازم شد بفروشيد و پولى كه ازشما بعنوان قرض يعنى مامان و آقا جان گرفته بودم كم كرده و اگر بقيه داشت اگر به من خمس و زكات تعلق مى گرفت لطفا بپردازيد ديگرسفارش ندارم فقط اين قطعه شعر را به مادرم هديه كنيد : ( شهيد راه قرآنم نمايم ، خون خود جارى نپيچى ، جمله شادى نبردى ، رخت دامادى شهيد دين و آزادى نمايم خون خود جارى ) ۲ . ( ز تو خواهش من اين است كه نكن از بهر من زارى بيا مادرحلالم كن خمينى را كنم يارى ) ديگر فرمايشى نيست درباره ماشين فروختن با عرض معذرت با اجازه آقاجان و با اجازه مامان مخصوصا با اجازه داداش اصغر شريك بودم . داداش اصغر جان اگر ماشين را نفروختيد با اجازه نصف آن را به اسم مامان كن و مامان از طرف من وكيل است .